تا حالا شده تو تنهایی خودت شرایطی رو تصور کنی که داخلش همه چیز خیلی خوبه؟
جامعه‌ای که توش خبری از جنگ و خون ریزی نیست و کسی به خاطر مسائل قومیتی و اعتقادی جونش به خطر نمی‌افته.
محیطی که دیگه کسی قرار نیست درگیر یه سری مسائل عادی اقتصادی و مشکلات بی‌کاری که جدیدا برای اکثرمون به چالش تبدیل شده و توش هرکس به میتونه شغل و درآمدی نسبت تخصصش داشته باشه.
اگر به این موضوعات فکر کرده باشی احتمالا داشتن حق آزادی بیان، آزادی اجتماعی و مدنی هم فکرتو درگیر کرده و حتما با شرایطی که تا این لحظه همه‌ی ما تجربه‌ش کردیم، اعصابت بهم ریخته و برای چند ساعت هم که شده با خودت فکر کردی چرا این جبر باعث شده تو این منطقه‌ی جغرافیایی به‌دنیا بیای؟
دوست دارم بدونم از این جبر دل‌گیری یا بهش افتخار می‌کنی؟
اگه علاقه مند باشی یکم با من بیشتر آشنا شی، بهتره اینطوری خودم رو بهت معرفی کنم:
من از اون افرادیم که تقریبا هرروز به مواردی که بالا اشاره کردم فکر می‌کنه و یکی از مهم‌ترین دغدغه‌هاش ساختن زندگی بهتر برای تمام انسان‌ها به ویژه هم‌وطناشه. من معتقدم که ایران، کشوری که نسبت بهش تعلق خاطر عمیقی دارم، به هیچ‌وجه خر*ب شده نیست. و خوشبختانه از این جبری که بهش اشاره کردم نه تنها دل‌گیر نیستم بلکه اعتقاد دارم این بازه‌ی زمانی که ما داخلش زندگی می‌کنیم یه بخش کوچیک از تاریخ چند هزار ساله‌ی کشورمه و ممکنه شرایط هر لحظه تغییر کنه و همیشه به این موضوع فکر می‌کنم:
چی از این بهتر که ما هر روز با دغدغه‌ی ساختن فردایی بهتر برای نسل بعدی از خواب بیدار بشیم و شب از خستگی دنبال کردن این هدف بخوابیم؟
با توجه به نوشته‌های بالا اگر چشم‌انداز و هدف مشترکی با هم داریم، من به اینکه با شما دوست باشم افتخار خواهم کرد. برای ارتباط با من از صفحه‌ی تماس دیدن کنید.
هدفم از راه‌اندازی این وبلاگ چیه؟
بعدا هدفم رو میگم.
راه‌های ارتباطی
برای اطلاع از راه‌های تماس میتوانید از صفحه تماس دیدن نمایید.
کسایی که تو نوشتن پست‌های این وبلاگ به من کمک می‌کنن: